MUZYKA 3-CIEGO UCHA

zyfri

Hej,

O Fredzie rozmawialismy już niejednokrotnie, ale temat i tak nie jest wyczerpany a poza tym do takich osób zawsze można wrócić, IMHO.

Niech nas rozmowa poniesie w dowolną stronę. Ja mam na początek kilka podstawowych pytań:

-wasze ulubione lub ostatnio chętniej słuchane płyty?
-co nowego u FF? jakieś linki?
-czego jeszcze nie znacie a mielibyście ochotę poznać?

Ja zacznę na razie od 3ciego pytania:

-wspomniane Fred Frith, Carla Kihlstedt, Stevie Wishart "The Compass, Log and Lead" 2005 Intakt CD 103

-oraz np.
Album: Eleventh Hour
Release Date: 4 2005

Zna to ktoś w całości?

zyfri

W sklepie serpent jest Eleventh Hour za 115 zł.
[link widoczny dla zalogowanych]

zyfri

Myślę, że również spodobałaby mi się ta płyta:

Album: Allies
Release Date: 2 2005

[link widoczny dla zalogowanych]

fragment recenzji:

/ .../ Allies, a suite of compositions for Frith's various solo instruments accompanied by drums, saxophone and cello, is one of his most impressive accomplishments, a work of maturity and depth that never panders to the listener but never goes out of its way to alienate, either. In fact, these six pieces are all quite easy on the ear; "
/.../
The overall mood of the six compositions is rather sad and contemplative, but not unattractively so. Very highly recommended.

naheis

Ja od zawsze i na zawsze KILLING TIME

zyfri

pjerry

Trudny temat. Mam w tej chwili 3 plyty tego Pana: Freedom in Fragments , Traffic i Pacifica. Najwięcej słuchałem Traffic, tamte właściwie dopiero liznąłem. Wszystkie 3 wydają mi się bardzo bardzo interesujące ale faktem jest, że odłozyłem je na półkę bo słuchalem czegoś innego. Niewątpliwie powinienien i chcę) wrócić do tego artysty ale w moim przypadku kolejnością słuchania rządzi impuls i zachęta innej osoby (tak jak z Tin Hat Trio)
I tym optymistycznym akcentem zakończę swoja wypowiedź.

Albo może nie. Potrzebna mi jest jakaś dyscyplina słuchania. Ja osoboście chętnie wziąłbym udział w takiej akcji typu "w styczniu słuchamy FF". Nie wiem
Co myslicie?

marcin.kicinski

Czesc

To znowu na szybko wtrace, ze w tych Waszych wykazach Frithowych plytek zabraklo mi cudownego Eye To Ear, a takze klasyki.
Gdzie podziala sie panowie plyta Gravity, gdzie Henry Cow i Skeleton Crew?
Chetnie powracam tez do kwartetow Fritha...

pozdr
marcin k
ps. mam koszmarna miazge czasowa. mam nadzieje ze juz wkrotce bede mogl wiecej skrobnac na forum...

naheis

zyfri

naheis

Ja chciałem tylko krótko wspomnieć, że moja ulubiona płyta Henry Cow to Western Culture - podobne wrażenia i wzruszenia jak przy Tin Hat Trio. A podobno to nie jest najbardziej lubiana płyta heńka krowy? Co o niej myślicie?

zyfri

naheis

"Prowokacja" się udała... Bardzo fajne wypowiedzi i fajne słowo, które w nich się pojawia: beauty. Chodziło mi jednak nie opinie krytyków, ale ludzi których spotykałem, znajomych itd - wszyscy znali, bądź bardziej lubili starsze płyty z Dagmar Krause na wokalu. Dla mnie Western Culture to majstersztyk, a to co robi Chris Cutler to mistrzostwo świata. Taka jego dziwna gra z dowolnie wybranymi niezrealizowanymi uderzeniami, które rekonstruujesz sobie w głowie, w naciągi pełne śrubek, blaszek, szpilek, spinaczy, gwoździków, metalowych wiórków...

no, w końcu coś się dzieje

endrjuuu

Ja tego Pana, o którym jest mowa w temacie zabardzo nie znam, w sumie to tylko plytke Henry Cow - Unrest. Może to takie troche głupie skojarzenie, ale troche przypomina mi momentami Radiohead i King Crimson. Mam jeszcze pare mp3 jak gra z Zornem, ale są one z koncertu i w bardzo złej jakości. Oni nagrali może razem jakąś studyjną płyte ?

ps: tak w ogóle to dzieńdobry wszytskim, bo to mój pierwszy post i chyba jest inny temat do takich rzeczy ale tam nie wiedziałem jak się zebrać Neutral

zyfri

Naheis,

Wiesz, ci recenzenci to w wielu przypadkach zwykli fani i tak traktuje ich głos. Po dzisiejszym przesłuchaniu WC podtrzymuje jednak moje wcześniejsze stanowisko: zdecydowanie wole poźniejsze dokonania Freda. Dzisiaj ponadto muzyka zawarta na WC wydała mi się nieco 'przeintelektualizowana'. Czegoś mi zabrakło, żeby mnie wzruszyć. Ale żeby nie było wątpliwości: ja Henry Cow lubię, ale Freda w niektorych dokonaniach wręcz uwielbiam. A to się zdarza rzadko.

zyfri

zyfri

zyfri

marcin.kicinski

Czesc

A mi sie jeszcze przypomniala bardzo sympatyczna pozycja - bardzo ja lubie i ostatnio dosc czesto wracam - Death Ambient - czyli Frith/Mori/Hideki. Mori za ktora nie przepadam jest tu jakas taka bardziej znosna, Frith cudowny, no i Kato Hideki - bardzo sympatyczny basista.
Tak btw. dzis sluchalem jego solowej plyty "Hope & Despair" i polecam ja wszystkim fanom konceptualnego grania...
A propos Death Ambient, wiem ze wyszla druga plyta "Synaestesia" czy jakos tak to sie pisze. Slyszeliscie ja moze? Jak ma sie do pierwszej?

pozdr
marcin k

endrjuuu

zyfri

endrjuuu

a co do do tego Death Ambient to nie znam, ale jak coś znajde to poslucham Very Happy

. Mam jedną płytke Ikue Mori z Zornem i Pattonem i mimo iż jest troche chora naprawde lubią ja słuchać chyba najbardziej z tych wszystkich płyt, o których pewien recenzent napisał : "Sadyzm twórcy, masochizm słuchacza". Moim zdaniem bardzo trafne Very Happy

marcin.kicinski

Czesc

Musze wrocic do "Freedom In Fragments" - nie wspominam jej bowiem jakos rewelacyjnie. Postanowilem zapytac, skoros fan Rova, czy slyszales juz Rova Orkestrova - wykonujaca Ascension Coltrane'a? Jesli tak, co o niej myslisz? Obsada zacna...

pozdr
marcin k

zyfri

a kto zna The Top of his head ?

zyfri

zyfri

Od wczoraj słucham kolejnej płyty Freda Rivers & Tides - Working with Time.

Rivers & Tides - Working with Time
Winter & Winter, 2003
Soundtrack to German filmaker Thomas Riedelsheimer's documentary about Scottish sculptor/land-artist Andy Goldsworthy.

W składzie:

Fred Frith - na innych płytach Fred Frith - guitar, berimbao, violin, piano, samples
Wolfgang Stryi - bass clarinet, soprano sax
Karoline Holfler - double bass
Bernd Settelmeyer - percussion

Na diapazonie recenzja Michala Libery, ktory pisze m.in.:

Wiadomo nie od dziś, że czas stał się jedną z głównych kategorii wykonywania, słuchania i myślenia o muzyce w XX wieku. Czasu nie należy jednak redukować tylko i wyłącznie do długości trwania danego dźwięku, frazy czy pauzy. I właśnie Fred Frith doskonale pokazuje, jak ograniczona byłaby taka perspektywa."

[...]
"Druga kwestia również związana jest z czasem, lecz na innym nieco poziomie. Nie jest przypadkiem, że praca z czasem wiąże się z pracą nad muzyką do filmu, który wydaje się tradycyjnie odnosić nas do obrazu. Nie jest także przypadkiem, że bohaterem tego filmu jest Andy Goldsworthy, angielski artysta, którego czas interesuje w ramach sztuk wizualnych. Głównym kontekstem, w którym pracuje on z czasem jest tzw. środowisko naturalne. No właśnie, tzw. środowisko naturalne. Frith wpisuje w swą kompozycję sample z odgłosami wody i zwierząt. "

[...]

[link widoczny dla zalogowanych]

pjerry

zyfri

[quote="Jerry"]

zyfri

A od dziś słucham sobie:

FRED FRITH - CARLA KIHLSTEDT - STEVIE WISHART
THE COMPASS, LOG AND LEAD
2005, Intakt

Fred Frith: acoustic guitar, lowry organ, violin
Carla Kihlstedt: violin, nyckelharpa
Stevie Wishart: hurdy-gurdy, electronics, violin

wykonawcy poniżej:

Sam Fred mówi:

The music on this record is improvised. What we bring to each performance is who we are and all that we have learned so far. None of us is involved exclusively with improvisation. We each have experience playing composed music our own and other peoples’ – and we’re involved in a wide range of other musical activities. We write songs, use electronics, work in recording studios, collaborate with artists from other disciplines, compose scores, and much else besides. For us, improvising is the sum of our personal musical histories intertwined, a place where we can meet on equal terms and discover things we never knew, or hear what we thought we knew in a new light. It’s a conversation, an exchange. There are no rules, other than to listen well and act accordingly.

O płycie napisano m.in.

The CD The Compass, Log and Lead is a feast of string instruments: Fred Frith paints wonderful colors on his acoustic guitar, Carla Kihlstedt (USA) plays violin and the nyckelharpa, a Swedish folk instrument, and Steve Wishart (Australia) has turned the hurdy-gurdy into a modern instrument. For one of Fred Frith’s strengths has always been to tie together unbelievably beautiful folk harmonies with free improvisation, something already heard in his band Skeleton Crew or in the soundtrack to the film Step Across the Border. This is also a strength of this trio.

Stevie Wishart plays hurdy gurdy, violin and some electronics, Carla Kihlstedt, violin and nyckelharpa (a Swedish folk instrument, with many strings and keys, played with a bow) and Fred, acoustic guitar, Lowry organ and also some violin. This is a studio recording of improvisations of quiet almost exclusively acoustic music (it may be the first such record on which Fred has played only acoustic guitar).

For a fully improvised recording, this disc is as gorgeous as could possibly be. The maturity of musicianship here ensures a team effort to articulate, rather than to bludgeon or be especially "radical". One of Frith's fortes lies in his ability to freely create folk melodies and harmonies within improvised structures that are so "classic" they could be confused for long-standing or traditional themes. Carla and Stevie join in here so easily to create a completely convincing regimen, and I dare to say that this disc is one of the greater achievements in the genre as of late. It's really more a case of spontaneous composition than mere improvising, and thus the listener is subject to some purely adventurous forays approaching sublime definitions. It moves from the sensuous to the dangerous at will, but stays within a beautiful idiom, positive in its enlightenment to ward off any inclination to be grotesque by means of shock value. Absolutely perfect for the right mood.

Tom.k

Ale czy Ci się podoba??

naheis