MUZYKA 3-CIEGO UCHA

post.swan

Jak wiadomo dyskografia Frania jest przepastna. Odkurzyłem sobie dzisiaj You Can't Do It On Stage Anymore vol.4. Chyba z siedem lat tego nie słuchałem (w międzyczasie sprzęcicho się zmieniło na dużo lepsze). No i 1-sza połowa 1-szej płyty jakaś taka niemrawa, przeciętność. Ziewać zacząłem. No ale od piosenki 10-tej (Let's Move To Cleveland) humor znacznie się poprawił za sprawą 5-ciominutowego sola na saksie, kogo? ... samego Archie Sheppa, po czym 2 jakże intensywne minutki Alana Zavoda - miodzio. W 12-tym Pound For A Brown Peter Wolf wyciska z mini-mooga to co najlepsze. W piosence nr 15, Filthy Habits Francesco powalił mnie na kolana wyśmienitą solówą, a na koniec 1-szej płyty zarombał mnie jak tasakiem kpt. Wołowe Serducho śpiewając The Torture Never Stops. Gdy wylizałem rany, włączyłem replay od 10-ki do 16-ki, a potem jeszcze raz ...

post.swan

Wczoraj wieczorkiem zapuściłem sobie Them Or Us. To chyba najlepszy album Franka z lat 80-tych, a piosenka Ya Hozna mnie powala na łopatki Smile

http://www.youtube.com/watch?v=9POhyfaN7nA

bananamoon

post.swan

post.swan

Techn1k

Zappa... Trzeba by chyba osobny dział na forum otworzyć Wink

tak na marginesie - czy ktoś przebrnął przez Jazz From Hell czerpiąc z tego przyjemność?

bananamoon

post.swan

bananamoon

Frank ZAPPA "Electric Aunt Jemima"

Klarowne w koncepcji, acz rozklekotane improwizacyjnymi partiami (klawiszy, dęciaków) wykonanie Little House I Used To Live In z pseudo-klasycznym waleniem na kotłach, cytatami z klasyki oraz nieobliczalnymi, zupełnie niecharakterystycznymi stylistycznie dla Zappy gitarowymi zaczepkami (niezwykle oryginalne wykonanie utworu).
A dalej równie pysznie - elektrycznie zapętlony, narkotyczny, pokiereszowany instrumentalnym humorem King Kong; eksperymentujący, "niepodobny do siebie" Trouble Every Day; frywolny, zawieszony w przestrzeni muzyki współczesnej A Pound For A Brown, dodatkowo obciosany uskokami harmonicznymi partii solowej gitary; pogmatwana, a zarazem pastiszowa wiązanka psychodelii na zakończenie.
Dużo drapieżności, dużo wyczuwalnego pozarozrywkowego kośćca...nooo i w ogóle dużo tutaj solowo-zespołowych porozumień.
Dżemowy miszmasz najwyższej próby!!!

Little House I Used To Live In; Dog Breath Variations / Blue Danube Waltz / Hungry Freaks Daddy; Whät; Dog Breath; King Kong; Trouble Every Day; A Pound For A Brown (On The Bus); English Tea Dancing Interludes / Plastic People / King Kong / America Drinks / Wipe Out

Frank ZAPPA - guitar; Ian UNDERWOOD - winds, keyboards, Don PRESTON - keyboards; Jim SHERWOOD - baritone saxophone; Bunk GARDNER - winds; Roy ESTRADA - vocal, bass; Jimmy Carl BLACK - drums; Art TRIPP III - drums, percussion

dong

Cieszę się, że kontynuujesz "cykl"... wiele nie wniosę, ale będę pilnie śledził. Smile

Znawcy tematu pewnie znają, ale może komuś się przyda:
[link widoczny dla zalogowanych]

np. dodatkowe info o Twojej najświeższej propozycji:
[link widoczny dla zalogowanych]

post.swan

post.swan

Wybaczcie mi modyfikację tytułu tego wątku Cool

bananamoon

Frank ZAPPA "At The Circus"

Strasznie męczą, a właściwie straszą; nie tyle plastikowymi aranżami co brzmieniem - być może bardziej obciachowym niż to charakterystyczne dla muzyki rozrywkowej lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku.
Nawet "śmiechowe" gitarowe solo Zappy w Easy Meat jest jakieś takie stylizowane, w Why Does It Hurt When I Pee? nieznośnie melodyjne i płaskie, w Conehead po prostu beznadziejne.
Niby-improwizacyjno-eksperymentalne Seal Call Fusion Music oraz I'm On Duty to zupełnie nietrafione (niestrawnym wygłupem) koszmarki.
Ale najgorsze jest to, że koncert jest przyciężki i rozlazły - bez porozumienia i choćby krztyny wigoru.

Mother People, a szczególnie Wonderful Wino...znakomite - na luzie, z ikrą, ze stejdż-dżemową bazą - po prostu znakomite!

A Pound For A Brown (On The Bus); Baby Snakes; Dancin' Fool; Easy Meat; Honey, Don't You Want A Man Like Me?; Mother People; Wonderful Wino; Why Does It Hurt When I Pee?; Seal Call Fusion Music; Bobby Brown; I'm On Duty; Conehead

Recorded At Circus Krone, Munich, September 8, 1978
Frank ZAPPA - vocal, guitar; Ike WILLIS - vocal, guitar; Denny WALLEY - vocal, slide guitar; Tommy MARS - vocal, keyboards; Peter WOLF - keyboards; Arthur BARROW - bass; Ed MANN - percussion; Vinnie COLAIUTA - drums

Mother People & Wonderful Wino Recorded At Uddel, Netherlands, June 18, 1970
Frank ZAPPA - vocal, guitar; Mark VOLMAN - vocal; Howard KAYLAN - vocal; George DUKE - keyboards; Ian UNDERWOOD - keyboards; Jeff SIMMONS - vocal, bass; Aynsley DUNBAR - drums

post.swan

Zawsze irytowały mnie te koncertowe składanki Zappy, na których przemieszane były utwory z różnych "epok" jego twórczości. To przecież były zupełnie inne światy.

post.swan

Mam takie pytanie: czy znacie jakieś koncerty Zappy z udziałem Jean-Luca Ponty? Często jest szum o tym, jak to Ponty grał u Zappy, ale za wiele po tym chyba nie zostało. Oczywiście znana mi jest płyta King Kong, uznawana za płytę Francuza, choć gra na niej zespół Franka i on sam ją wyprodukował (EDIT: no jednak nie wyprodukował, ale napisał specjalnie na nią 19-sto min. "Music for Electric Violin and Low Budget Orchestra"). Wiem też o wkładzie skrzypka w kilka studyjnych i koncertowych utworów z oficjalnej dyskografii Zappy. Znalazłem też informację, że płyta (czy to jest bootleg?) "Disconnected Synapses" jest zapisem koncertu z udziałem Jean-Luca w 1970 r. Jest dosyć słabo oceniana, zna ją ktoś z Was? Czy są jakieś inne koncerty z Pontym?

bananamoon

Nooo ja "znam"...sporo "z owych dźwięków" można było wyłapać w wiadomym miejscu - a było kilka płyt do posłuchania.
Szkoda - czasami się starałem...ale to chyba przypadłość ówczesnych for.
Tutaj masz link-ściągę "co i jak":

[link widoczny dla zalogowanych]

"Disconnected Synapses" to płyta z drugiego, oficjalnego boksu z bootlegami Zappy "Beat The Boots II" - pisałem "tam" o niej; wato posłuchać, chociażby ze względu na fantastyczną, "nadklasyczną" interpretację King Kong.
No i "Piquantique" - ŁaŁ!!!

post.swan

No dzięki

Jednak jest tego trochę.

P.S. Przelewu 10 fińskich marek żaden bank już nie chce zrealizować. Pozostaje gotówka, tylko muszę kupić od numizmatyków Wink

.

Bronson · Wysłany: Czw 11:18, 15 Mar 2012 Temat postu:

"Jazz is not dead, it's just smells funny"
Ja Franka nigdy nie mam dosyć !
Leci właśnie Orchestral Favorites w mym muzo odbiorniku.
Apropo ostatnio znalazłem na yt taką ciekawą aranżacje w wykonaniu francuzów http://www.youtube.com/watch?v=STLawvh6tvE Peaches in Regalia.

post.swan · Wysłany: Czw 10:40, 29 Mar 2012 Temat postu:

bananamoon · Wysłany: Pią 9:33, 30 Mar 2012 Temat postu:

post.swan · Wysłany: Pią 13:11, 30 Mar 2012 Temat postu:

Ha! Bladego pojęcia nie miałem, że ten występ w Montreaux został zarejestrowany, ba! ... że został wydany jako boot. Pobiegłbym do sklepu, gdybym wiedział, że mają na półce Wink

. Tak, czy siak, dzięki za trop!

P.S. Jeżeli Zappa coś nagrywa będąc już po tej (podobno) lepszej stronie, to przypuszczam, że Bananamoon już o tym wie Smile

.

Bronson

Ahead of Their Time to też prawdziwa koncertowa Gratka.

"Prologue" – 3:07
"Progress?" – 4:44
"Like It or Not" – 2:21
"The Jimmy Carl Black Philosophy Lesson " – 2:01
"Holding The Group Back" – 2:00
"Holiday in Berlin" – 0:56
"The Rejected Mexican Pope Leaves the Stage" – 2:55
"Undaunted, the Band Plays On" – 4:34
"Agency Man" – 3:17
"Epilogue" – 1:52
"King Kong" – 8:13
"Help, I'm a Rock" – 1:38
"Transylvania Boogie" – 3:07
"Pound for a Brown" – 6:50
"Sleeping in a Jar" – 2:24
"Let's Make the Water Turn Black" – 1:51
"Harry, You're a Beast" – 0:53
"The Orange County Lumber Truck (Part I)" – 0:46
"Oh No" – 3:22
"The Orange County Lumber Truck (Part II)" – 10:36

Do "Epilogue" płyta może trochę sprawiać mieszane uczucia, ale gdy Matki wchodzą pełną parą z King Kongiem w tedy pojawia się uśmiech na twarzy. 2ga, ta bardziej rockowa część koncertu jest jak dla mnie wyśmienita. Świetne aranżacje znanych szlagierów i piękne, barwne sola (zwłaszcza solo Franka w ostatnim kawałku).

bananamoon

Bronson

Tak bardzo ciekawy boot, tylko szkoda że taka słaba jakość dźwięku, ale i tak warto posłuchać. Tych bootów jest bardzo dużo. Ja bardzo też lubię Cucamonga years zajeżdzający starym dobrym rhythm and bluesem i mistrzowskim freakowym klimatem . Zbiór utworów z lat 62-64. Życie w Cucamonga było naprawdę ciekawym episodem w biografii Franka. Porno, potwory i tanie żarcie.
Swoją drogą polecam stronę [link widoczny dla zalogowanych] Tam jest wszystko co trzeba Smile

Cucamonga Years kojarzy mi się trochę z filmem Jackie Brown, Quentina T. Smile

Bronson

Uważam tego gościa za jednego z najważniejszych (jak nie najważniejszego) pionierów muzyki współczesnej. Muzyka współczesna mam tu na myśli blues, jazz, rock, regge, pop i muzykę orkiestrową. By uświadomić się w przekonaniu że jego geniusz jest nieopisany wystarczy posłuchać Roxy and Elsewhere, Yellow Shark, Grand Wazoo czy wiele innych doskonałych pozycji w jego obszernej dyskografii. Posłuchać koncertów na żywo jak świetnie był zorganizowany jego zespół ( w każdym składzie), jak świeże potrafią być kompozycje z przed parunastu lat. Jak piękna może być gitarowa improwizacja w prostych nieskomplikowanych harmoniach.
To był prawdziwy pracoholik, oddany muzyce i rodzinie. Wielki lider, jakże charyzmatyczny o czym świadczą np http://www.youtube.com/watch?v=jAFwDZhxwYg&feature=g-vrec&context=G22b3fffRVAAAAAAAAAg te słowa wypowiedziane przez Georga. To był gość który potrafił łamać bariery, nie bał się tego robić. Potrafił się doskonale odnaleźć praktycznie w każdym gatunku muzycznym.
Ach ileż bym dał by usłyszeć go jeszcze na żywo. Ciekawe czym by się teraz zajmował.

bananamoon

Frank ZAPPA "Conceptual Continuity"

Zestaw oficjalnych bootlegów, wydanych przez Zappę w dwóch boksach, zatytułowanych Beat The Boots, zamyka "Conceptual Continuity".
Koncert nie wyróżnia się niczym nadzwyczajnym - nie to, że zespół się nie przyłożył; co to, to nie - słychać jednak, że Zappa pochłonięty jest już grudniowymi występami w Nowym Jorku z dużym składem muzyków, że trwają poszukiwania, że będą zmiany.
Dużo na płycie wygłupów (Stinkfood, Dirty Love) i siermiężnego, grania (jakby nie było "małego" składu)...warto jednak zwrócić uwagę na znakomite sola gitarowe Zappy w Stinkfood oraz The Torture Never Stops.

Recorded At Cobo Hall, Detroit, November 19, 1976

Stinkfoot ; Dirty Love ; Wind Up Workin' In A Gas Station ; The Torture Never Stops ; City Of Tiny Lights

Frank Zappa - vocal, guitar; Ray White - vocal, guitar; Eddie Jobson - keyboards; Patrick O'Hearn - bass; Terry Bozzio - drums

bananamoon

...ale miałem dzisiaj jazdę przy "You Are What You Is"...!
Wiedziałem, że to dobra płyta, ale że aż tak dobra?...tak nagle, po latach "niesłuchania", no i w ogóle?
Te kpiarskie, zapętlone wokalami piosenki (w zasadzie nicznym nieustępujące wokalnie tym z "Thing-Fish"), zmieniające się niczym w kalejdoskopie; to szyderstwo muzyczno-słowne...
Ale miałem jazdę!
...jest też nieprawdopodobny fragment "łamiący" piosenkowy koncept - kapitalny Theme From 3rd Movement Of Sinister Footwear (!)

post.swan

Mój piosenkowy faworyt z tego albumu, to "Beauty Knows No Pain". "Thing Fish" omijałem jak dotąd szerokim łukiem, trzeba by się w końcu przełamać ... Rolling Eyes

post.swan

Frank Zappa - 1980 Fred Zappelin

Fajny boot! Solóweczki w "A Pound for a Brown on the Bus", czy "Pick Me, I'm Clean" wyborne! Jak tak będzie dalej, to jazda, że ho-ho-ho Smile

. Nie widzę na liście Schodów do Nieba Wink

. Widać, wówczas jeszcze tego nie grali Twisted Evil

.

http://www.youtube.com/watch?v=rtQ-2cTI-qo

bananamoon

"Thing-Fish" słuchałem kilka tygodni temu - i rzeczywiście, miałem pewne obiekcje co do utrwalonego, "dotychczasowego", pozytywnego odbioru tej płyty.
Oczywiście mogło to być zwykłe zniecierpliwienie lub przeoczenie pozytywów albumu, który (pomijając obleśny przekaz) cenię głównie za fantastycznie "rozrysowane" i wykonane partie wokalne.
Te współbrzmienia głosów są kapitalne (!) i to one nadają sugestywny wyraz musicalowi.