MUZYKA 3-CIEGO UCHA

Gancz

A ja sobie wlasnie slucham debiut Speedy J - Ginger, czyli kompletna klasyka IDeMu, z czasow kiedy rytmiczna muzyka elektroniczna miala to cos - czyli poczatek lat '90..

ArtS.

Neurosis "Times of Grace" - przypomniane pod wplywem forumowej dyskusji. Naleze do tych, co najbardziej lubia wczesne, surowe oblicze tej grupy, ale ta plyta tez ma w sobie piekielnego dola. Dla mnie ostatnia dobra plyta Neurosis...

zyfri

gargamel

ja tylko na sekundkę się wtrącę : Nick Drake "Pink Moon" czeka w bibliotece. dobranoc.

gargamel

h.k.

>A z Coenów to polecam Bartona Finka (przedwczoraj sobie >odświeżyliśmy), Ścieżkę strachu, Fargo i Hudsucker Proxy. Właściwie >to prawie każdy film z ich listy....[/quote]

Moj ulubiony to - oczywiscie - Bloody Simple!

Choc zgadzam sie, Sciezka Strachu jest RE-WE-LA-CYJ-NA!!!

michal

gargamel

no tak muszę się teraz z miejsca przyznać że konsumowanie zakończyłem na teapie Big Lebowskiego....

naheis

naheis

Oto czego słuchałem po raz pierwszy w życiu w ciągu ostatnich gdzieś mniej więcej 2 tygodni:

- Larsen Rupin "A Ban", 1991 AYAA

na ten temat założyłem osobny, stosowny wątek

- Motor Totemist Guild "City of Mirrors", 1999 Cuneiform

nie słyszałem tylko tej płyty - jeden z moich ulubionych zespołów RIO - choć jest tam parę utworów pojawiających się na "Archives" to reszta jest mi nieznana, ale jak się już zorientowałem bliska sercu

- Frank Pahl "The Back of Beyond", 2003 Novel Cell Poem

Zyfri mi przypomniał o tym artyście - znałem dotąd 2 płyty - to osobny muzyczny świat... - jak u Harryego Partcha stworzone nie wiadomo jak instrumenty lub przynajmniej sposoby grania na tradycyjnych - poza tym jakiś surrealistyczny świat dzikiego zachodu, country, bluesa, kojotów i kaktusów - trochę w duchu starych, lirycznych nagrań Residentsów, czasem głupkowatego Chadbournea - będę się zagłębiał a innym z serca polecam wszystko; strona artysty:

[link widoczny dla zalogowanych]

- Original Soundtrack "O Brother, Where Art Thou", 2000 Universal

pisaliśmy o tym z Zyfrim

- Frank Pahl "Remove the Cork", 1998 Démosaurus

- Frank Pahl & Klimperei "Music for Desserts", 2001 In-Poly-Sons

- Sonic Youth "Rather Ripped", 2006 Geffen

no coż - nowa płyta, dostępna w sieci na stronie zespołu - ja od paru lat mam do nich takie podejście: "Sonic Youth to Sonic Youth" i po prostu słucham kolejnych płyt, tak jakby mieli ich nagrać jeszcze ze sto...

- Frank Pahl "In Cahoots", 1997 Vaccination

- Dysrhythmia "Barriers and Passages", 2006 Relapse

to ostatnio coraz bardziej popularny zespół z metalizującego kręgu math-rockowego - no wiecie, nie raz pisałem - muzyka instrumentalna, z oddechem King Crimson na plecach - połamana, z metalowymi riffami, ale delikatna w sumie, choć wydaje ich Relapse - niektórych to może zanudzić na śmierć - mnie tylko trochę, strona zespołu:

[link widoczny dla zalogowanych]

- The Rev. Peyton's Big Damn Band "The Pork N' Beans Collection", 2004 Cook Kid

pisałem o nich

- Peter Kowald Ort Ensemble Wuppertal, Evan Parker, Le Quan Ninh, Carlos Zingaro "Cuts", 1995 FMP

Zyfri więcej wam powie, ale teraz już mi się tak nie podoba - za ciężkie chyba dla mnie

- John Stevens, Trevor Watts, Barry Guy "Application Interaction and...", 1978 Hi 4 Head

- John Stevens, Trevor Watts, Barry Guy "Mining the Seam - The Rest of the Spotlite Sessions", 1977 Hi 4 Head

coś pięknego - prosty skład na 3 - i czad do biegania po ścianach!!!

naheis

Zyfri, potraktuję to forum instrumentalnie i zadam pytanie. Nie wiem czy znasz płytę

John Stevens, Trevor Watts, Barry Guy "Mining the Seam - The Rest of the Spotite Sessions"

ale pewnie wiesz co ci panowie robili gdzieś tak w połowie lat 70-tych. Strasznie mi się to podoba - chciałbym posłuchać takiego surowego, czadowego, energicznego free na jakiś prosty skład... ale kompletnie nie siedzę w temacie...

djmis

Korekyojin - same
"Korekyojin to zespół składający się z muzyków należących do awangardowej sceny jazzu japońskiego (lub, jak kto woli improwizowanej muzyki japońskiej), założona przez legendarnego już perkusistę Tatsuye Yoshide (m.in. Ruins), a mogąca poszczycić się takimi nazwiskami jak wielkie odkrycie gitarowe - Natsuki Kido (grający również w Bondage Fruit, Coil oraz Kazutoki Umezu Kiki Band) oraz wirtuoz gitary basowej - Mitsuru Nasuno (również w Altered States, Ground Zero).
Wymienieni powyżej panowie tworzą razem instrumentalną muzykę, którą można by śmiało określić jako rock progresywny, w ich twórczości istotną role pełnią improwizacje, zmiany tempa i tematów melodycznych, a nawet można usłyszeć mniej lub bardziej śmiałe nawiązania do klasycznego progresu lat 70'tych"

Trochę przesada z tymi latami 70. Bardziej czuć amerykański progmetal w stylu Kopeckyego. Takie sobie.

naheis

Amalgam "Prayer for Peace" Transatlantic (1969)
Amalgam "Innovation" FMR (1974)
John Stevens "Chemistry" Vinyl (1975)
Deathcore "Spontaneous Underground" Nuclear Blast Records (1990)
Frank Pahl "The Cowboy Disciple" Transmogrification (1991)

endrjuuu

Ja w sumie mało rzeczy nowych poznałem w moaju.... Neutral

. Spodobało mi się Present (mam jakąś plyte z dlugim tytulem z 89 Neutral

) Szczególnie pierwszy walek powoli sie rozkręcający na takim banalnym motywie. Ostatnio mnie naszło jakoś szczególnie na Art Zoydy (Generation sans Future rozwala) i szukam podobnych rzeczy. Słyszałem także nowy Myslivotz i uważam ze jest slaby. Nie ma polotu do Leny Valentino.

ArtS.

Ja glownie tez wciaz slucham tego samego, wiec wystarczy przewinac watek do gory. Ponadto kupilem w promocji nowobrzmieniowa Laika "Good Looking Blues" i swietnie sie wraca do tej plyty.

naheis

A ja jednak wciąż metal (tzn. grind, trashcore, metalcore itp.), ale już przeplatany cudowną jak dla mnie płytą Johna Stevensa "Chemistry":

Ludichrist "Immaculate Deception" 1986 Combat
The Accüsed "The Return of Martha Splatterhead" 1986 Subcore
The Accüsed "More Fun Than An Open Casket Funeral" 1987 Combat
Pig Destroyer "Explosions In Ward 6" 1999 Reservoir
Pig Destroyer "Prowler in the Yard" 2001 Relapse
Psyopus "Ideas of Reference" 2004 Metal Blade

John Stevens "Chemistry" 1975 Vinyl

ArtS.

Na fali-powrotu-do-metalu zarzucilem plytke Nile "In Their Darkened Shrines". To, moim zdaniem, ich najlepsza pozycja i jedna z moich ulubionych plyt death-metalowych w ogole. Potezne, brutalne brzmienie, calosc niezwykle zwarta a zarazem niemal perfekcyjna technicznie. Moze tylko przydluga i przez to nieco monotonna pod koniec (choc te stylizowane na egipskie smaczki niezle urozmaicaja material), ale moge spokojnie zaliczyc ja na poczet plyt metalowych, do ktorych warto wrocic.

naheis

kurde, posluchalem probek Nile na AMG i podoba mi się! to jest ten krzepki, ale i techniczny styl jaki charakteryzuje moje ulubione jesli chodzi o death immolation!

a na last.fm mozna posluchac Black Seeds of Vengeance:

[link widoczny dla zalogowanych]

Ostatnio przechodziłem koło nowo poznanego kolegi z nowej pracy, a on sobie nuci "teresę" noemansno - no i miła pogawędka, no i okazuje się że był kiedyś na nomeansno w krakowie, gdy ich suportem była tamtejsza formacja INKWIZYCJA - no teraz na fali przypływu sentymentu słucham sobie ich płyty "Na własne podobieństwo" z 1990 r. - powszechnie znanym faktem jest to, że jest to pierwsza polska płyta DIY (o ile pamiętam tłoczona przez NNW w czechach lub na słowacji). Ach! Pamiętam jak mi się to podobalo za moich punkowych czasów!!! Na murach kościołów widziałem nie raz szybko zacierane cytaty z tekstów Experta, nawet mam gdzies schowane listy, bo jakas tam korespondencje troszku prowadzilismy. Pamietam jego zina, jednego z ciekawszych art-zinow jakie wtedy masowo wychodzily. Pamietam nawet Ustawe o Mlodziezy, jeden z pierwszych zespolow straight-egde w Polsce, jeszcze z lat 80-tych, gdzie spiewal expert, (charakterystyczny bardzo zachrypniety wokal) nie wiem czy nie starszy od Cymeona X. I z perspektywy lat, teraz gdy tego slucham to wypada to calkiem dobrze i oryginalnie, nawet na tle znanego mi anglosaskiego dorobku punk-hc. Niespotykana wrazliwosc i klimat jak na typowy prymitywizm polskiej sceny punk-hc. Swietny, klimatyczny czad! No i teksty,

[link widoczny dla zalogowanych]

moze troche naiwne, ale wtedy bardzo sugestywne, no i zdradzajace jakas tam wrazliwosc literacka - ach ta swietna interpretacja majakowskiego!

posluchajcie sobie utworu Stworcy, sztandarowego i kultowego:

[link widoczny dla zalogowanych]

pochodzi z niedzialajacej? strony tomka dominika, perkusisty inkwizycji - dzis gra chyba z Przemykowa - choc inkwizycja jak rozumiem istnieje dalej bo chyba z dwa lata temu wydala kolejna plyte. Nikogo nie zachecam do poznawania tego od nowa, ale jestem ciekawy czy ktos sluchal tego w mlodosci i czy lubial? Gargamel, znasz? Cos mi sie zdaje ze nie lubisz...

na koniec zestaw metafor z tekstow experta, ktore nawet chyba troche krazyly wsrod ludzi:

"mięso codziennych moich ośmiu godzin"

"monstrancja to taki duży kieliszek"

"stwórzcie boga na własne podobieństwo
niech będzie mały i parszywy
wtedy wszyscy w niego uwierzą"

"tu wódka jest bogiem
wiara w boga nałogiem"

pjerry

Nick Drake - Pink Moon

Od jakiegoś czasu szukałem takiej płyty. Płyty, gdzie głos tak pieknie "zrośnie" sie z instrumentem. Jeśli znacie moje uwielbienie dla melodii, dla prostych piosenek to naturalnym będzie, że ta płyta mnie oczarowała. Klucz do skucesu leży chyba w kompozycjach. Barwa głosu bardzo przyjemna. Juz szukam więcej informacji o tym panu

Trochę niepokoi mnie to, że wszystkie wasze propozycje, których słucham mi sie podobają (a może tylko o takich piszę). Może intuicja podpowiada mi się, że takie anie inne płyty mi się spodobają i tych właśnie słucham?
Myślałem, że solowa płyta Jimiego White'a bedzie tak piekna ale okazało się, że jest bardzo nierówna. Są bna niej piosenki rewelacyjne , są i słabe

Pisałem już o tym wcześniej, że taką własnie płytę (z samą gitarą) powinien nagrać Gilmour, może wtedy powstało by coś urzekającego, pozostającego na dłużej w pamięci

pjerry

Dalej Nick Drake - Pink Moon

"Urodzony 19 czerwca 1948 roku w Rangoon (Burma) muzyk czuł wstręt do występowania na żywo, ale to właśnie od jednego z nielicznych koncertów zaczęła się jego kariera. Zwrócił na niego uwagę jeden z muzyków Fairport Convention i zarekomendował producentowi Joe Boydowi. Ten po usłyszeniu taśmy demo natychmiast zaoferował Drake'owi kontrakt. Zaowocował on wydaniem w latach 1969 - 1972 trzech doskonałych albumów: Five Leaves Left, Bryter Layter oraz Pink Moon. Jak to jednak zwykle bywa w przypadku artystów wybitnych, płyty, mimo niezwykłej muzyki, sprzedawały się słabo. Był to jeden z powodów narastającej frustracji Drake'a, która stopniowo przerodziła się w ciężką depresję. Choroba nie tylko uniemożliwiała artyście cieszenie się życiem, ale także przykuwała go do łóżka na wiele dni. Nie był w stanie chodzić, mówić, jeść, a tym bardziej tworzyć. Ostatnie lata życia naznaczone były pobytem w szpitalu psychiatrycznym i prawie zupełnym odejściem od komponowania. Nick Drake zmarł 26 listopada 1974 roku w domu swoich rodziców, po przypadkowym przedawkowaniu leków antydepresyjnych. Plotkom o rzekomym samobójstwie jego rodzina stanowczo zaprzecza."

Muszę przyznać, że kiedy przeczytałem, o tym artyście zacząłem bardziej
emocjonalnie odbierać tą muzykę. Jednak fascynacja zaczęła się od samej muzyki , kiedy nawet nie miałem pojęcia, że płyta ukazała się tak dawno temu.

Kto by pomyślał, że po 30 latach słuchania muzyki jeszcze będę odkrywał takie płyty.
Wielkie podziękowania dla Gargamela

P.S. Piosenka najwyższą formą muzyki

pjerry

Szukajac sobie informacji na temat Nick'a Drake'a znalazłem taki oto post z forum Marillion napisamy przez Exodusa jak jeszcze chciało mu się pisać o muzyce. I jest na tyle ciekawy, że pozwoliłem sobie go zacytować.

naheis

Discordance Axis - wszystko co się da.

Discordance Axis & Melt Banana Split

[link widoczny dla zalogowanych]

pjerry

Kiedyś lubiłem Johna Portera solo. Teraz kiedy słucham Nicka Drake coś mnie naszło i wygrzebałełm pewną kasetę z mojej przepastnej kolekcji. Na jednej stronie był "Magic moments" Portera i kawałki z drugiej płyty, na drugiej zaś Daab -pierwsza płyta i fragmenty drugiej.

Jeśli chodzi o Johna Portera to dwa słowa przychodzą mi do głowy "Muzyczny obciach"
Ale jeśli chodzi o Daab to przychodzą mi do głowy już trzy słowa "Totalny muzyczny obciach"

zyfri

A teraz ciezko pracuje i słucham sobie znow Deerhoof. Jak to miło, że i takie płyty mam na stanie.

pjerry