MUZYKA 3-CIEGO UCHA

Greggery Peccary

Wynton Marsalis - From The Plantation To The Penitentiary (2007)

Słabo znam Wyntona mimo to zostałem mocno zaskoczony. A może właśnie dlatego? Zawsze kojarzyłem go z jazzem a'la Nowy Orlean, big bandy, itd. a tutaj otrzymujemy kameralną, skromną płytę jazzową zawierającą ... piosenki !!!!

Generalnie płyta dosyć średnio mnie się podoba, ale to tak na gorąco po pierwszym przesłuchaniu do kufelka piwa.
Bardzo ciekawy wokal pani o nazwisku Jennifer Sanon, bardzo dobry wokal, podobno młoda, zdolna dziewczyna, warto i trzeba zapamiętać to nazwisko! Do tego rewelacyjne partie ... saksofonu w wykonaniu pana Waltera Blandinga, który gra na tenorze i sopranie. Toczy ze sobą pojedynki, grając solówki na przemian i na głosy.

Płyta brzmi tak, jakby była zarejestrowana w latach 50-tych i 60-tych! Podział na kanały, rozmieszczenie instrumentów, itd. przypomina płyty nagrywane w studiach nagraniowych, kiedy cały zespół grał jednocześnie i był nagrywany z marszu.

djmis

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

[quote="pjerryAle uśmiechnąłem się kiedy odsłuchałem pierwszy utwór z płyty Still Life w okolicach 1:50. Toż to istny Pain of Salvation[/quote]

Ciekawe, ciekawe ....
Kilka lat temu pisałem w dość podobnym tonie, lecz nie tutaj. Chociaż mała korekta się należy - pisałem w innym , bardzo patetycznym, egzaltowanym tonie o korelacji między podejściem do emocji w muzyce u tych dwóch zespołów.

Tomek

ArtS.

Ja znam dwie plyty Wyntona Marsalisa. "Black Codes" podoba mi sie niezmiernie, choc niewatpliwie nic odkrywczego na niej nie ma. Ale aranze, poziom wspolpracy miedzy muzykami sa po prostu wysmienite. Natomiast "Citi Movement" jest dosc nierowna, ma momenty, ale nie wciaga jako calosc (to sciezka dzwiekowa do przedstawienia baletowego, co tez wplywa na charakter zawartej muzyki).

djmis

pjerry

pjerry

Chciałbym napisać coś o płycie Lhasa-La Llorona. Dostałem ją od znajomego w ramach pogłębiania zainteresowań muzyką Fado.
Ale płyta jest tak piękna, że pisanie o niej nie ma większego sensu. Trzeba jej po prostu posłuchać. Dlatego uważam, że takie nasze pisanie często nic nie wnosi. Bo co z tego, że ktoś napisze pięknie o muzyce. Tak naprawdę nie ma to żadnego znaczenia bo nie jesteśmy w stanie nigdy danej muzyki sobie wyobrazić.
Dlatego taki jestem nudny w tych różnych propozycjach na wspólne słuchanie muzyki choć jest to i tak walenie grochem o ścianę.
Jeśli ktoś chciałby to oczywiście chętnie wrzucę do naszej biblioteki

djmis

Zgadzam się z Twoim postem. Też tak często sobie myślę o bezsensowności pisania, ale skoro i tak cały dzień siedzę przed kompem to palce same coś tam niekiedy wystukają. Bez znaczenia.

Co do biblioteki - nic tam nie wrzucam i niczego tam nie poszukuję. Nienawidzę muzyki z innego źródła niż płyta i nic już tego nie zmieni. Chętnie sobię tę płytkę jednak kupię, gdy tylko będzie ku temu sposobność. Zawsze też możemy się powymieniać nagraniami.

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

Ktoś kiedyś mówił coś o cudzie nad Wisłą. Nie wierzę w cuda, ale coś na kształt tego zjawiska wydarzyło się 22-giego kwietnia tego roku między godz. 20-tą a 22-gą.
Na scenie pojawili się Peter Hammill, Guy Evans i Hugh Banton.
O reszcie można pisać rozprawki i poematy, tylko że akurat dzisiaj ściągnął mi się "Opowieść o Dwóch Siostrach" i mamy zamiar sobie z Marishką zrobić mini-festiwal filmowy. Wczoraj kupiłem również "Dom Wariatów" Koterskiego - tak więc nie ma czasu na pisanie po forach i sranie po krzokach Smile

Dziś całe popołudnie od płyty nr. 2 aż po drapieżny jak sokół "World Record" , zasila nas Generator. Zapewniam, że jest zajebiście sprawny a czas się go NIE IMA !!!!
Życie jest pełne niesamowitości. Czasem męczący Kraków bywa tak niewiarygodnie odseparowanym od przeciętności miejscem.

pozdrawiam serdecznie !

grey · rozkręcam się Dołączył: 03 Mar 2007 Posty: 43 Przeczytał: 0 tematów

Scorch Trio - "Luggumt"

płyta wyrwała mnie z kapci!

djmis

grey · rozkręcam się Dołączył: 03 Mar 2007 Posty: 43 Przeczytał: 0 tematów

djmis

Wejdź do jakiegoś dobrego sklepu interneteowego ( choćby Multikulti ), wbij w przeglądarkę i masz. W każdym razie FME i The Thing absolutnie obowiązkowo. W zasadzie wszystko co nagrał z KV też. Inne projekty też. Kurcze, trzeba wciągnąć dokładnie chyba wszystko !!!

djmis

ArtS.

djmis

Territory Bandy bardzo uważam, duety rzeczywiście mniej. Ale nie piszę tego na podstawie jakiś konkretnych wspomnień - po prostu większość TB mam w płytotece ( a to oznacza zdecydowane podobanie ) a żadnego duetu z KV nie wypatrzyłem - więc coś musiało mi nie pasować.

ArtS.

Ostatnio mnostwo roznych plyt odkrywam, ale ze czasu malo napisze o trzech wybranych losowo Wink

Melt-Banana "Bambi's Dilemma"
Nie tak intensywny, jak ich poprzedni krazek, ale utrzymany w dotychczasowym stylu Japonczykow. 18 kawalkow i 35 minut dynamicznej, post-punkowo-noisowej muzyki na bardzo dobrym poziomie.

David S. Ware Quartet "Renunciation"
Jak dla mnie ten zespol wypada najlepiej w nagraniach koncertowych i najnowsza plyta to potwierdza. Po nieco rozczarowujacym "Balladware" mamy prawdziwa petarde, ze wszystkim, co w tym skladzie najlepsze: uduchowionym saksofonem lidera, poteznymi frazami fortepianiu Shippa oraz basowymi szalenstwami Parkera. Na perkusji tym razem Guillermo E. Brown, ktory niezle wpasowuje sie w sklad. Niewatpliwie bedzie to jedna z moich ulubionych plyt jazzowych tego roku.

Imogen Heap "I Megaphone"
No i popowa plyta na koniec... Powrocilem niedawno do tego materialu z 1998 roku i sie zachwycilem. Imogen Heap to wokalistka brytyjska, ktora tworzy muzyke na przecieciu elektroniki i indie-rocka, troche kojarzaca mi sie z druga plyta Fiony Apple - podobne uczucie sily i takiej pozytywnej zlosci bije z tych dzwiekow, przy czym calosc jest bardzo melodyjna i chwytliwa.

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

Cinematic Orchestra - "Ma Fleur"

Kilka odsłuchów stworzyło obraz najbardziej wyciszonej, kameralnej płyty w dorobu tego ciekawego zespołu. Bardzo piękna jest ta muzyka.

Anekdoten - "A Time of Day"

Bardzo cenię ten zespół. Za potężne, zimne brzmienie, za smutek i nałogowe używanie mellotronu. Album, jaki proponują na 2007 rok, niewiele odbiega od pozostałych, a przeświadczenie, że gdzies to już kiedyś słyszałem , nie wymusza obniżenia dość wysokiej noty za całość.

Lustmord - "Zoetrope"

Muzyka mająca wywołać nastrój grozy. Dodam tylko, że wywołuje i dzieje się to mimo woli słuchacza. Tak więc, żadne nastawienie nie ma tu nic do rzeczy, ta muzyka i tak zmasakruje lekkość bytu - dobrze, że na czas odsłuchu.

Omar Rodriguez-Lopez - "A Manual Dexterity Soundtrack, vol. one"

Rzecz o tyle ciekawa, o ile ceni się The Mars Volta.

pjerry

pjerry

A ostatnio nic nie słucham bo mi się nie chce

djmis

no txt

pjerry

Błażej

A może przenieście ten wątek do nas:
[link widoczny dla zalogowanych]
Nikt tam wam nie będzie się wpieprzał, a nuż ktoś dołączy? Wprowadzilibyście równowagę w stosunku do proga który będzie tam niestety dominował. W każdym razie zapraszamy. Też nie ma, póki co, admina.

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

Ale...mi jest dobrze i ciepło na tym forum Smile

Nigdzie stąd nie idę.

Pozdrawiam Błażeju !

ArtS.

Mnie tu tez dobrze, mimo "cichych dni" na forum. Wink

Po prostu nie wierze w jakas wieksza mozliwosc "porozumienia ponad podzialami": Mis przeslucha 30 plyt z wytworni Lustmorda i ciezko mu bedzie znalezc partnera do dyskusji, na tej samej zasadzie, co mi o 30 projektach Tatsui Yoshidy... a nawet jak znajdziemy, to okaze sie, ze nie mozna z nim/nia porozmawiac np. o free-jazzie. Przeniesienie sie na inne forum, ktore - jak widze - sklada sie z prawie samych znajomych osob, wiele nie zmieni.

A w temacie:
ALAMUT "ALAMUT" - debiut polskiego zespolu, ktory gra cos w stylu hipnotycznego etno-jazzu; tylko 35 minut, ale za to wysmienitej muzyki, raczej wolnej i nastrojowej, o glebokim brzmieniu i ciekawej barwie glosu wokalistki; kiedys przypadkiem trafilem na ich strone i zakochalem sie w dostepnych tam probkach, co mi sie rzadko zdaza... album kupilem praktycznie w ciemno i jest to pierwszy naprawde udany zakup ta metoda w tym roku.

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

Arts, słuszne słowa.

Radość sprawia mi samo pisanie. Samo w sobie jest czymś niezwykłym, czarownym. Nie jest mi priorytetem, czy ktoś odniesie się do moich słów czy nie. To stało się kompletne nieistotne. Wysyłanie słów w "eter" jest znakomitą zabawą , jak i czytanie tych wysłanych przez innych.
A ileż można się nauczyc od ludzi !! Rzecz jasna, przy odrobinie dobrej woli.

ps: Opeth uboższy o Lindgrena. Najpierw odszedł dość finezyjny perkusista, teraz opuścił zespół człowiek współodpowiedzialny za niesamowicie łatwo rozpoznawalne brzmienie i te przepiękne linie melodyczne gdzieś w tle lub unisono. Szkoda.

Błażej

Czy to nie on był odpowiedzialny w Opeth za "pajęczynki"? Oby teraz thrash nie wyparł momentów akustycznych. Ich równowaga to siła Opeth.

Kto mówi o porozumieniu ponad podziałami? Chodzi o to żeby na MLWZ też nie było cichych dni. Żeby działo sie cokolwiek istotnego. Caladan wkurza.

G.A.L.F - Spirals of Time

Suita jest bardzo przemyślana i zwarta kompozycyjnie, mimo że utrzymana w wolnych tempach. To utwór lepszy od czegokolwiek co ukazało się na wydawnictwach Collossusa. Inspiracje muzyką klasyczną, Hackettem, Holstem i jazzem - świetnie razem podane i zagrane. Instrumentalnie moim zdaniem bardzo wysoki poziom, chociaż panowie generalnie nie spieszą się.

ArtS.

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

A co tam takiego wkurzającego na caladanie ?
Fajnie jest, że mają białe litery na ciemnym tle. To wbrew obiegowym opiniom, mojego wzroku nie męczy. Szkoda, że tu tło takie jasne.
Może jakaś mała zmiana ?